Gdy rozum śpi

autor: Buero Antonio Buero Valleo

reżyseria: Andrzej Wajda

teatr: Teatr na Woli - Warszawa

premiera: 21 luty 1976

Rola: Marquita

Wstrząsający obraz ostatnich lat życia wielkiego malarza Francisco Goyi. Sztuka o Goyi, oparta na jego biografii i legendzie o nim, z okresu Czarnych Malowideł, które w koszmarnych majakach wyrażały okrucieństwo życia. Sztuka o odpowiedzialności artysty w trudnym okresie terroru i strachu: „Po co żyjemy…? Żeby tak malować? Te ściany przesyca strach… A nie może być dobra sztuka, zrodzona ze strachu… Przeciwko strachowi? A co zwycięży w tych obrazach męstwo czy strach?”

To była ostatnia sztuka Doroty Stalińskiej w Teatrze na Woli. W dramacie Valleji, będącego szczególną mieszaniną rzeczywistego dramatyzmu i uproszczonych analogii, kiczu i najszlachetniejszych estetycznych odniesień, Aktorka zagrała Marquitę, córkę Goyi - w trzech wcieleniach - dziewczynki ze skakanką, dziewczyny z mantylką, zjawy.

Aktorka w jednym z wywiadów tak mówiła o roli: „W założeniu autora sztuki jest ona tylko wyobrażeniem. Głosem wewnętrznej prawdy malarza. W realizacji Wajdy to już postać sceniczna.(…). Goya mówi nawet w pewnym momencie, że głosy, które go prześladują są tak bardzo realistyczne, że zatraca granicę między zjawami a rzeczywistością. (…)”

Zakończenie pewnego etapu kariery odbyło się w doborowym towarzystwie – Tadeusza Łomnickiego, Andrzeja Wajdy i…. Goyi.